- zad
- is. <ər.>1. Şey. Hər zad. Heç zad yoxdur. – Nə şirindir məhəbbəttək zad olmaz; Ölənədək könül ondan yad olmaz. M. V. V.. Mən aşıq qan ayağı; Qan əli, qan ayağı; Aşıq bir zad görübdür; Üç başı, on ayağı. S. A.. Kişi, məlum zaddı ki, övrətdən güclü olar. C. M.. Yox idi könlünü açası bir zad; Dayanmazdı insan, olsa da polad. H. K. S.. // Bəzən söylənmək, istənilən söz yada düşmədikdə, onun əvəzinə deyilir. O . . zadı mənə ver. – Məşədi İbad: – Mən də sən zad deyiləm, rədd ol burdan! Ü. H.. Heç zad – heç bir şey. Heç zadın üstündə şagirdi döymək . . mötəbər qaydalardan sayılırdı. F. K.. <Məşədi İbad:> İstəyirsən mən də atam kimi səndən heç zad almayım. . Ü. H..2. Adətən başqa sözlərlə birlikdə qeyrimüəyyənlik bildirir (çox vaxt qoşulduğu sözün ifadə etdiyi şeyin əhəmiyyətsizliyini bildirir). Ona bir az şeydən-zaddan ver. Pul nədir, zad nədir! – Xanım, mən cəlladdanzaddan qorxan deyiləm. «Koroğlu». <Qurbanəli:> Bir əppəkdən-zaddan ver, zəqqumlanaq. N. N.. <Sultan bəy Süleymana:> Buyur, gedək o biri otağa, çaydan-zaddan içək, söhbətimizi də orada edək. Ü. H..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.